Iedere moeder heeft een bevallingsverhaal. Maar ook ieder kind heeft een geboorteverhaal! Door terug te gaan naar de start van jouw kind kunnen we onverklaarbaar en 'moeilijk' gedrag veranderen! Geboren worden is per definitie een spannende gebeurtenis. In principe is een baby prima in staat om deze eerste ' horde' in het leven te nemen en het liefst doet hij of zij dat op eigen kracht en in liefdevolle samenwerking-verbinding met moeder. Hoe is dat bij jouw kind verlopen? En hoe waren de 9 maanden in de baarmoeder? Het is heel waardevol om dit in kaart te brengen, want hoe jouw kind gestart is, vormt de basis voor zijn of haar gevoel van eigenwaarde, veiligheid en verbondenheid en het bepaalt ( mede) hoe hij of zij omgaat met uitdagingen in het leven, ook op latere leeftijd.
Wetenschappelijk onderbouwd 
Met geboorte in kaart bouwen we als het ware een blokkentoren waarbij het belangrijk is om de gehele start vanaf de pre-conceptie tot en met de eerste periode na de geboorte in kaart te brengen want elk geboorteverhaal is uniek!
We zijn gewend om een zwangerschap en bevalling voornamelijk vanuit de ouders en het medische verloop ervan te bekijken. Hoe de baby dit zelf ervaren heeft, wordt helaas vaak buiten beschouwing gelaten. En dit terwijl hij/zij niet zomaar een figurant was maar de hoofdpersoon! Hij/zij was er vanaf het allereerste begin bij en heeft ook alles meegemaakt en gevoeld. Al deze pre- en perinatale ervaringen liggen opgeslagen in zijn of haar lichaamsgeheugen en het "reptielenbrein" ( Dit brein wordt in de eerste 6-7 maanden van een zwangerschap als eerste gevormd) waardoor deze ervaringen een imprent vormen; een blauwdruk die (mede) ten grondslag ligt aan hoe jouw kind of jijzelf vandaag de dag reageert.
De meest ideale start voor een baby is dat hij/zij zich al vóór de conceptie gewenst voelt en zich gedurende 9 maanden in de buik bij moeder veilig en welkom voelt, voorzien van goede voeding en in liefdevolle verbinding met zijn/haar ouders. Om vervolgens geboren te worden op eigen tijd, tempo & wijze en in nauwe samenwerking met moeder. Jullie zijn tenslotte naadloos op elkaar ingespeeld. In veel gevallen zijn de omstandigheden echter minder ideaal.
Hier een aantal voorbeelden van een minder ideale start, die van invloed kunnen zijn op hoe een kind zich later voelt en gedraagt;
Wees lief voor jezelf, het is gegaan zoals het is gegaan! Bijvoorbeeld een keizersnede was noodzakelijk om het leven van jouw kindje te redden. Onthoud: Je kan het altijd nog uitleggen.
Staat je met momenten het huilen nader dan het lachen en begrijp je soms echt niet meer waar bepaalde emoties en ' moeilijk' gedrag vandaan komen? Meestal weet je kind het zelf ook niet. Echter gedrag is altijd logisch, het is het gevolg van iets en niet de oorzaak. Gedrag hoeft niet opgelost te worden maar wil begrepen worden. Door de start van jezelf of je kind in kaart te brengen, zien we waar bepaalde emoties en gedragspatronen vandaan komen. Zo kan het gezien gaan worden waardoor er heling plaats vindt.
" How we begin is who we become"
Onder gedrag liggen onvervulde behoeften schuil, vaak onbewust die iemand vervuld wil krijgen door juist bepaald gedrag in te zetten. We maken deze onderliggende behoeften tijdens geboorte in kaart inzichtelijk waardoor je jouw kind beter gaat begrijpen en anders kan gaan begeleiden- benaderen wat zal zorgen voor een verandering. Je kind zal zich anders voelen en gedragen, de intensiteit van bepaalde emoties en gedrag nemen af of het is niet meer z'on issue voor jou als ouder. Het mooiste kado is dat het jullie band nog meer versterkt!
Geboorte in kaart is voor iedereen die geboren is! Elk geboorteverhaal is uniek. We nemen de tijd om het verhaal van jouw of je kind nauwkeurig in kaart te brengen.
"Gun jezelf de mooiste versie van jezelf te worden"
In een sessie van 3 uur werken we het geboorteverhaal van jouw kind of dat van jezelf uit. Je krijgt het volgende;
Een persoonlijk stukje uit het geboorteverhaal van mijn eigen zoontje;
Mijn zoon heeft lang klem gezeten in het geboortekanaal. Ik als mama moest nog 2 uur weeën wegpuffen met 9.5 cm ontsluiting en persdrang. Hoe dit voor mij voelde? Niet te doen!! Vanuit de bril van mijn zoontje gezien ( achteraf) ervaarde hij dat de zuurstof met de minuut minder werd en kreeg het letterlijk steeds benauwder. De paniek sloeg toe: " Ga ik dit wel overleven" Bij een leeftijd vanaf ongeveer 1,5 jaar merkte ik in zijn gedrag dat hij heel veel moeite had met kleding aantrekken over zijn hoofdje, of kleding die voor zijn gevoel te strak zat, zelfs de autogordel zorgde voor paniek. Dit uitte zich in huilen, verzet, transpireren en soms tot overgeven toe. Ik zat vaak als moeder met mijn handen in het haar! Ik hield al zoveel mogelijk rekening met kopen van kleding en reageerde rustig en liefdevol maar ondanks dit liep het 8 van de 10 keer zoals omschreven. Tijdens de opleiding van geboorte in kaart maakte ik dit natuurlijk ook bespreekbaar en toen ik vanuit de bril van mijn zoontje ging kijken kreeg ik natuurlijk het 'AHAAA' moment. Hij wilde me juist door dit gedrag laten zien wat hij destijds ervaren heeft maar ik begreep hem niet. De tranen rolde over mijn wangen; Wat moet dit vreselijk voor mijn mannetje zijn geweest! Ik ben dit vervolgens gaan ombuigen( op advies van mijn mentoren) hoe jong hij ook was ( 3,5 jaar) door het volgende tegen hem te gaan zeggen op het moment van een uitbarsting bij het aantrekken van kleding of het vastzetten in de autogordel; " Ik snap waar dit vandaan komt schat, weet je nog toen je bij mama in de buik zat? Toen heb je heel lang klem gezeten en had je het heel benauwd. Nu hier buiten kan je niets gebeuren, je bent veilig en ik ben bij je. (Om je veilig te houden is de gordel vastzetten belangrijk, dit doe ik niet om je te pesten) Vervolgens legde ik standaard twee setjes kleding klaar waaruit mijn zoontje mocht kiezen. Deze stappen ben ik een aantal keren blijven volgen; de ene keer ging het goed en een volgende keer weer niet. Ik merkte dat zijn gedrag veranderde en op een bepaald moment , een aantal maanden verder kwam mijn zoontje na het aankleden naar me toe. Hij gaf me een knuffel en zei; Mama het doet niet eens meer pijn. Zo mooi om te zien als gedrag begrepen mag worden dit voor heling zorgt en wat heb ik deze lieverd terug geknuffeld!!
